Solea lontana in sonno consolarme
con quella dolce angelica sua vista
madonna; or mi spaventa et mi contrista,
né di duol né di tema posso aitarme
Van verre leek haar beeld mij troost te geven
als ik haar zag in lieflijk droomgezicht,
mijn Vrouwe1; nu versombert ze mijn leven
en is er niets dat vrees of pijn verlicht.
ché spesso nel suo volto veder parme
vera pietà con grave dolor mista,
et udir cose onde 'l cor fede acquista
che di gioia et di speme si disarme.
Vaak lijkt het nu dat ik op haar gezicht
verdriet vermengd met meelij zie geschreven,
en dat ik dingen hoor waardoor ik licht
geloof dat hoop noch vreugde zijn gebleven.
«Non ti soven di quella ultima sera
– dice ella – ch'i'lasciai li occhi tuoi molli
et sforzata dal tempo me n'andai?
"Weet je die laatste avond nog misschien?
Je was in tranen toen ik je verliet,"
zegt zij. "Het was voor mij de hoogste tijd.
I'non tel potei dir, allor, né volli;
or tel dico per cosa experta et vera:
non sperar di vedermi in terra mai».
Francesco Petrarca 1304 -1374
Sonnet 250 van de Canzoniere van Petrarca.
Cipriano de Rore (1515/6 - 1565) heeft van dit sonnet een madrigaal gemaakt.
Blue Heron olv Scott Metcalfe
Ik zeg je nu als een bewezen feit
(toen kon ik het niet zeggen, wilde 't niet):
Verwacht niet mij op aarde weer te zien."
