Nina
Meisje
Entre la tarde que se obstina
y la noche que se acumula
hay la mirada de una niña.
Deja el cuaderno y la escritura
todo su ser dos ojos fijos.
En la pared la luz se anula.
¿Mira su fin o su principio?
Ella dirá que no ve nada.
Es transparente el infinito.
Nunca sabrá que lo miraba.
Octavio Paz 1914 - 1998
Tussen de middag die volhard
en de nacht die zich ophoopt,
is er de blik van een meisje.
Ze stopt met het schrift en het schrijven,
heel haar wezen twee starende ogen,
op de muur dooft het licht uit.
Ziet ze haar einde of haar begin?
Ze zal zeggen dat ze niets ziet.
De oneindigheid is doorzichtig.
Ze zal nooit weten dat ze er naar keek.
vertaling © Klaarzin 2022
