L’Ange du Méridien
L’Ange du Méridien
Chartres
Im Sturm, der um die starke Kathedrale
wie ein Verneiner stürzt der denkt und denkt,
fühlt man sich zärtlicher mit einem Male
von deinem Lächeln zu dir hingelenkt:
Chartres
In de storm, die om de sterke kathedraal
heen stort als een die loochent, denkt en denkt,
voelt men zich al zachter op eenmaal
door uw glimlach naar u toegewenkt:
lächelnder Engel, fühlende Figur,
mit einem Mund, gemacht aus hundert Munden:
gewahrst du gar nicht, wie dir unsre Stunden
abgleiten von der vollen Sonnenuhr,
glimlachende engel, voelende figuur
met een mond, uit honderden gemaakt;
beseft u heel niet, hoe ons ieder uur
van die volle zonnewijzer afgeraakt,
auf der des Tages ganze Zahl zugleich,
gleich wirklich, steht in tiefem Gleichgewichte
als wären alle Stunden reif und reich.
waar van de dag ze alle tegelijk,
voor waar staan in diep evenwicht
als waren alle uren rijp en rijk.
Was weißt du, Steinerner, von unserm Sein?
und hältst du mit noch seligerm Gesichte
vielleicht die Tafel in die Nacht hinein?
Rainer Maria Rilke 1875 - 1926
Parijs, mei/juni 1906
L'Ange du Méridien = De engel met zonnewijzer
Rilke dicht in dit sonnet over zijn ervaring van een bezoek aan de kathedraal van Chartres
in gezelschap van Rodin. Op één van de hoeken van de kathedraal staat het
beeld van een glimlachende engel die een zonnewijzer vasthoudt.
Wat weet u, versteende, van ons bestaan?
en reikt u met nog zaliger gezicht
wellicht tot in de nacht de tafel aan?
berijmd, met versmaat
vertaling © Klaarzin 2023
