Wie einer, der auf fremden Meeren fuhr,
so bin ich bei den ewig Einheimischen;
die vollen Tage stehn auf ihren Tischen,
mir aber ist die Ferne voll Figur.
Als iemand, die op vreemde zeeën voer,
zo ben ik bij wie altijd blijven thuis;
de volle dagen staan bij hen in huis,
maar voor mij is de verte vol contour.
In mein Gesicht reicht eine Welt herein,
die vielleicht unbewohnt ist wie ein Mond,
sie aber lassen kein Gefühl allein,
und alle ihre Worte sind bewohnt.
Een wereld dient in mijn gezicht zich aan,
die wellicht onbewoond is als een maan,
zij echter laten geen gevoel met rust,
bewoond zijn al hun woorden welbewust.
Die Dinge, die ich weither mit mir nahm,
sehn selten aus, gehalten an das Ihre -:
in ihrer großen Heimat sind sie Tiere,
hier halten sie den Atem an vor Scham.
Rainer Maria Rilke 1875 - 1926
das Buch der Bilder
Viareggio, 2 april 1903
De dingen, die mij van ver zijn meegekomen,
zijn vreemd bepaald tot het particuliere -
en in hun grote thuisland zijn ze dieren,
hier houden ze de adem in van schromen.
