Man muss den Dingen
Die eigene, stille
ungestörte Entwicklung lassen,
die tief von innen kommt,
und durch nichts gedrängt
oder beschleunigt werden kann;
alles ist austragen –
und dan
gebären …
Men moet de dingen
de eigen stille,
ongestoorde ontwikkeling laten,
die diep van binnen komt
en door niets gedwongen
of versneld kan worden;
alles is voldragen –
en dan
baren …
Reifen wie der Baum, der seine Säfte nicht drängt
und getrost in den Stürmen
des Frühlings steht,
ohne Angst,
dass dahinter kein Sommer
kommen könnte.
Er kommt doch!
Rijpen als de boom die zijn sappen niet stuwt
en zeker in de stormen
van de lente staat
zonder angst,
dat er daarna geen zomer
zou kunnen komen.
Toch komt hij!
Aber er kommt nur zu den Geduldigen,
die da sind,
als ob die Ewigkeit vor ihnen läge,
so sorglos stil und weit …
Maar hij komt alleen tot de geduldigen
die zijn
alsof de eeuwigheid voor hen lag
zo zorgeloos, stil en wijds …
Man muss Geduld haben
gegen das Ungelöste im Herzen
und versuchen, die Fragen selber lieb zu haben,
wie verschlossene Stuben
und wie Bücher, die in einer sehr fremden Sprache
geschrieben sind.
Men moet geduld hebben
met het verwarde in het hart
en proberen de vragen zelf lief te hebben
als gesloten kamers
en als boeken, die in een zeer vreemde taal
geschreven zijn.
Es handelt sich darum, alles zu leben.
Wenn man die Fragen lebt,
lebt man vielleicht allmählich,
ohne es zu merken,
eines fremden Tages
in die Antwort hinein.
Rainer Maria Rilke 1875 - 1926
Dit gedicht is gebaseerd op fragmenten uit de brieven aan een jonge dichter,
te weten F.X. Kappus, in het bijzonder de brief van 16 juli 1903.
Het komt erop aan alles te leven.
Als men de vragen leeft,
leeft men wellicht allengs
zonder het te merken
op een bijzondere dag
het antwoord binnen.
