Τείχη
Muren
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Gedachteloos, meedogenloos, schaamteloos
bouwden ze rondom mij grote, hoge muren.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
En nu zit ik hier en ik ben in wanhoop.
Aan niets anders denk ik: dit lot verteert mijn geest;
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Want veel dingen had ik buiten nog te doen.
O, toen ze de muren bouwden, waarom heb ik niet opgelet?
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης 1863 - 1933
Maar ik hoorde nooit metselklanken of geluid.
Onmerkbaar sloten ze mij uit de wereld buiten.
Constantijn P. Kavafis 1863 - 1933
vertaling © Klaarzin 2021
